Sınırsız ihtiyaçlarımızı karşılamak üzere, her gün bir koşuşturmanın içindeyiz biz insanlar.
Bu koşuşturmanın içinde başta kedimizden ve dahi insanlardan uzaklaşmaktayız.
Oysa bir tanısak kendimizi?
Ne kadar ihityacımız var kendimizde cereyan etmekte olan nimetleri farketmeye ve kendimiz gibi değişik nimetlerle nasiplenmiş dostlarla dertleşmeye, konuşmaya, muhabbet etmeye…
Her bir dünya işi, içimizi daha fazla kazanma hırsıyla doldurmakta iken, ruhumuzu sıkırştırmaktadır aslında..
Sıkışan ruhumuz feryat eder, sıkıntılara sevk eder bizi..
Onun da ihtiyacı vardır, her bir varlık gibi..
Onun ihtiyacı, dostunu bulmaktır; onunla muhabbet etmektir..
Bu yüzden gerçek dostunun yanında hiçbir insan sıkılmaz, huzurla dolar içi.
Hele bir de bu dost, ruhun gerçek dostu Allah’a götüren bir dost ise, değmensin hiç kimse ruhun keyfine.
Hz Mevlana ile Şems-i Tebrizi’nin aralarındaki özleme bu açıdan bakınca, anlaşılıverir hemen aralarındaki muhabbetin sırrı.
İşte bayramlarımız dostlarla yakınlaşmamızın en güzel vesilesidir.
Uzaklaşan ruhlar, bayramlarla yakınlaşmakdadır.
Bu yakınlaşmayla muhabbet etmektedir ruhlarımız. Biz fark etmesek bile…
Dostlarla bir araya geldikten sonra duyduğumuz hazdan anlayabiliriz, aslında lisanın, bedenin bir aracı olduğunu, ruhlarımızın muhabbet ettiğini..
Peki, buluştuğumuz her insanla ruhumuz muhabbet eder mi?
Etmez tabii ki..
İçi hırs dolu insanlarla dünyaya ait menfaatler üzere yapılan muhabbet ruhumuzu sıkar.
Bu açıdan, ruhun aradığı insanı bulmak çok önemlidir.
İnsanın dışındaki güzelliklerin yanında, asıl güzellikleri içindedir. Yani ruhundadır..
Sanatkar insanlar ruhundaki güzellikleri dışarıya en iyi yansıtabilen insanlar olduğu için onları dinlemek, ruhumuza çok hoş gelmektedir.
Sanatkarlık Allah’ın verdiği nimetleri kendi nefsine pay vermeden, karşıdaki insanlara yansıtabilmekdir.
Kendine verilen her bir nimeti, güzel bir şekilde sergileyen insanlarla muhatab olmak, muhabbet etmek çok güzeldir. Onların iç alemlerine seyahat etmek keşfedilmemiş yerlere gitmek gibidir.
Rutin dünya işlerinden kurtulmak için, her daim gerçek dostlarına varmalı insan.
Zaman sonra görecektir ki, kendi iç alemi de yeşermeye, güzelleşmeye başlamıştır.
İşte bayramlarımız dostlarla buluşmak için ulu bir çınarın gölgesi gibidir.
Bayramlarımız olmasaydı, dünya işleri, gerçek dostlarla aramıza duvarlar örer, onlarla olan ruhani iletişimimize engel olurdu.
Yaşasın bayramlarımız.
Yaşasın dostlarımız.
Gününüz huzur, yarınlarınız umutla dolsun..
Abdullah TÜRK